Bugün bayramın son günü, hiç yaşamadığımız bir Ramazan Bayramı geçirdik ülkece. Herkes evlerinde, kendi çekirdek ailesi ile birlikteydi. Şanslı olanlar ailelerini görebildi, az da olsa hasret giderebildi. Yeni normallere alışmış olsam da, hala gerçeküstü geliyor kendime dışardan bakınca.
Tüm bu süreçte hayatımda farklı alanlarda değişimler oluyor. Bende hepsi ile birlikte büyüyor, gelişiyor ve ilerliyorum. Biraz genişlediğim de doğrudur 🙂 Günler neler getirecek bilmiyorum. Hayatımda hiç bir dönem bu kadar günlük ve anda yaşamamıştım. Sanki bunca zaman okuduklarım ve öğrendiklerimi yaşamak, uygulamak ve olmak üzere bir süreçti. Hayatta en çok zorlandığım şey, belirsizliğin içinde durubilmek.
Tüm bu süreçte bunu yapabildiğimi görmek benim için büyük bir kazançtı. Senelerce bana bakım verenlere, bakım verebilmek, yanlarında ve destek olmak, kaygılandığım anları ve alanları fark etmek, tetiklendiğim olayları görebilmek ve istediğim zaman ne kadar esnek olabildiğimi, basit bir şekilde yaşayabileceğimi görmek gücümü teyit etti benim için. Hani orada olduğu bilirsin ama emin değilsindir ya, onun gibi birşey…
Dünya bize net bir mesaj veriyor son günlerde. Dur! Sürekli koşturma ve yapma halini bırak ve biraz oluşuna odaklan. Global olarak hepimiz bir karantina/inziva halindeyiz. Nereden baktığımız ile ilgili şu an yaşadıklarımız da aslında.
Sosyal medyada bir yandan iyi şeyler ortaya çıkarken, bir yandan da korku terörü esiyor. Sürekli bir bilgi bombardımanı, gerekli gereksiz paylaşımlar ile, bir bakıyorum zihnimde deli düşünceler 🙂 Korkuya tamamen teslim olmuşum. Evet insan olmanın halleri bunlar aslında. Kendime izin veriyorum tüm bu düşünceler için, düşüncelerin beraberinde getirdiği duygular için. Kendime tüm bu hallerim için şefkat gösteriyorum. Yapmak istemediğim hiçbirşey için efor sarf etmiyorum.
Bu günlerin durmak ve bir nefes almak, delicesine içinde döndüğümüz kısır döngüleri kırmak ve şöyle bir etrafa bakınmak için olduğuna inanıyorum. Yaşam şu an hepimizi bu zorunlu izne tabi tutuyor. Şu an bir olduğumuz tek bir konu varsa o da bu 🙂 Corona yaş, din, dil, ırk, sosyal statü, sınırlar vs ayırmadan herkesi etkiliyor. Bu açıdan bakınca tüm dünya için bir dengeleyici, eşitleyici oldu.
Aşağıda bahsettiğim -benim için- nefesin temel prensipleri olan maddeleri uygulamak için çok güzel bir zaman.
1. Farkındalık Düşüncelerini fark et. Gün içindeki moodunu, tavrını, alışkanlıklarını gözlemle. Neler yaptığına ve nasıl tepkiler verdiğine dikkat et. Kişisel sınırlarının farkında ol ve gerekliyse daha sağlıklı olacak bir şekilde yeniden düzenle sınırlarını.
2. Gevşe. Stres, gerilim veya anksiyetenin birikmesine izin verme. Açık, yumuşak ve akışta olmaya çalış. Korku dolu tepki ve eylemlerini salıver. Gözlerini kapat ve tüm korku, stres ve gerilim dolu düşüncelerini bir balonun içine doldurduğunu düşün, sonra bu balonu gökyüzüne sal. Bunu gün içinde aklına geldikçe yapabilirsin.
3. Nefes. Yaşam enerjisi olan nefes ile kalbini, sinir sistemini ve bağışıklık sistemini doldur. Kendini şarj et. Bu dönemi sezgilerini geliştirmek ve kendi merkezine odaklanmak için kullan. Özüne, kalbine, kaynağına odaklan. Amacın ve misyonunu gözden geçir, gerekliyse revize et ve hizalan. Belki hiç bilmediğin kapılar açılacak.
Bu zamanlar hepimizin gerçek ve yaratıcı olabilmesi için büyük fırsatlar içeriyor. Bu plansız ve zamansız duruştan hepimiz farklı çıkacağız. Yavaşlayacağız. İş yapışımız değişecek. Ve daha şu an öngöremediğimiz birçok şey değişecek. Eğer bu zamanları evde sevdiklerinle birlikte geçirecek kadar şanslıysan, kendi hızında içsel çalışmalar yapabilir, kendini yeniden keşfedebilirsin.
Tüm dünya olarak evlerde olduğumuz süreçte, bende tam 2 haftadır evdeyim. Hangi gün olduğunu, ne zaman en son araba ile bir yerlere gittiğimi falan çevremdekilere sorarak hatırlamaya çalışıyorum. Global olarak bir süreçte olduğumuzu düşünüyorum. Bittiğinde nasıl olacağımızı şu an hayal edemiyorum ancak aynı olmayacağımız çok kesin. Bu değişimin yaratacaklarının hepimizin hayrına olmasını diliyorum.
Sosyal bir izolasyonda geçen günlerimizde sosyal medya ve bir çok online mecra koptu gitti. Yaşadığımız sosyal izolasyon, sosyal medya da tam aksi bir etki yarattı. Yapılan canlı yayınlar ile hem iletişim devam ediyor, hem de insanlar birbirine destek oluyor. İmece usulu bir çok eğitmen ve sosyal hizmet veren kişi bu süreci en az hasar ile atlatmak adına birşeyler paylaşarak, bütüne hizmet ediyor.
Tüm bunları görmek beni bir yandan çok heyecanlandırıyor, bir yandan da fazla geliyor. Saat 19:00 itibarıyla canlı yayınlardan yayın beğenmek gibi bir durum oluştu. Sanki birini izlesem, diğerini kaçıracağımı düşünüyorum, resmen “sosyal medyadaki gelişmeleri kaçırma korkusu” yarattığını fark ettim. O yüzden bu süreçte de sosyal medya ile biraz mesafeliyim. Bilmiyorum, bir tek böyle hisseden ben miyim?
Ben bugünleri herşeyi biraz daha az yaparak geçirmeye çalışıyorum. Daha çok evdekiler ile zaman geçirip, bitirilmesi gereken işlerimi toparlamaya çalışıyorum. Onun dışında günlük işler ile geçiyor günlerim. Bana bunun daha iyi geldiğini fark ettim. En düzenli yaptığım şey günlük işler olabiliyor 🙂