Corona virüs pandemisi tüm dünyada büyük bir belirsizlik yarattı. Hepimiz günlük rutinleri değişti, sürekli bir bilinmezlik ile karşı karşıyayız ve en çok ihtiyaç duyduğumuz zamanlarda kendimizi çok sevdiklerimizden izole ettik.
Sürekli sanal ortamlar üzerinden bağlantı halindeyiz. Toplantılar, görüşmeler, kahveler bile sanal oldu. Belki çok daha fazla iletişim halindeyiz birbirimizle eskisine göre. Ve bu beraber olduğumuz sanal ortamlarda, evdeki günlük halimiz gibi olmayabiliriz. Daha iyi, daha neşeli ve farklı hissediyor olabiliriz. Ya da tam tersi de olabilir. Bu çok normal ve en çok hatırlamak ve hatırlatmak istediğim ise; iyi olmamamız, iyi hissetmememiz çok normal ve doğal. Hafta içerisinde, gün içerisinde duygudan duyguya geçiyor olmak, üzgün, korku dolu ve anksiyete hallerimiz normal.
Tüm bu hallerimizden onlar yokmuş gibi davranarak, bastırarak kurtulamak mümkün değil. Tüm bu duyguları farkındalığımızda tutmak – duyguya izin vererek, duygunun içinde kalarak- doğal bir şekilde azalmasına, kaybolmasına izin verir.
Duygunun içinizde yükselmesine izin verin, duygu ile bir olun ve sonra ister yazın, ister anlatın. Sizin için hangisi uygunsa… Sonra bu duygunun o anı tanımlamadığını görün, anlayın ve kabul edin.
Sevgilerimle,
Pınar